Η ιδιοπαθής επαμφιβληστροειδική μεμβράνη προσβάλλει κυρίως υγιή κατά τα άλλα ηλικιωμένα άτομα.
Η κλινική εμφάνιση των επαμφιβληστροειδικών μεμβρανών εξαρτάται από την πυκνότητά τους και από την τυχόν συνύπαρξη παραμορφώσεως των αμφιβληστροειδικών αγγείων.
Διακρίνεται σε ωχροπάθεια δίκην σελοφάνης, η οποία είναι σχετικά ήπια και στην πιο σοβαρή μορφή της, τη ρυτίδωση της ωχράς (macula pucker).
A. Ωχροπάθεια δίκην σελοφάνης
Οι ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί ή να αναφέρουν ελαφρά μεταμορφοψία.
Η οπτική οξύτητα είναι φυσιολογική ή ελαφρώς μειωμένη.
B. Ρυτίδωση της ωχράς Αναφέρεται μεταμορφοψία και μείωση της κεντρικής οπτικής οξύτητας στα 5/10 ή και λιγότερο, ανάλογα με τη βαρύτητα.
Αντιμετώπιση: Χειρουργική αφαίρεση της επιωχρικής μεμβράνης με υαλοειδεκτομή. Η οπτική οξύτητα βελτιώνεται τουλάχιστον κατά 2/10 σε σχέση με την προεγχειρητική μέτρηση και υπάρχει σημαντική υποχώρηση των συμπτωμάτων μεταμορφοψίας.
