Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας νεο- αγγειακού τύπου (nAMD) αποτελεί την κύρια αιτία σοβαρής απώλειας όρασης και μη αναστρέψιμης τύφλωσης στην πληθυσμιακή ομάδα άνω των 65 ετών στις αναπτυγμένες χώρες της Βορείου Αμερικής, Ευρώπης, Αυστραλίας και Ασίας.Λαμβάνοντας υπόψη την πληθυσμιακή γήρανση, η επίπτωση της νόσου αναμένεται να αυξηθεί. Εκτιμάται ότι μέχρι το 2040, περίπου 288 εκατομμύρια ενηλίκων θα έχουν προσβληθεί παγκοσμίως. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη χρονιότητα της νόσου την καθιστούν ένα μείζον ιατρικό και κοινωνικο-οικονομικό ζήτημα για τους ασθενείς και το περιβάλλον τους, τους επαγγελματίες υγείας και το σύστημα υγείας.
Η εμφάνιση της οπτικής τομογραφίας συνοχής (Optical Coherence Tomography– OCT) κατά κύριο λόγο και της OCT αγγειογραφίας (angio-OCT) πρόσφατα έχει συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση του μηχανισμού και της φυσικής πορείας της νόσου, στη διάγνωση, πρόγνωση, παρακολούθηση και στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Η εισαγωγή των αντιαγγειογενετικών παραγόντων (anti-VEGF) στην αντιμετώπιση της nAMD αποτέλεσε σταθμό και πλέον αποτελούν τη θεραπεία εκλογής, τεκμηριωμένη από πολλές πολυκεντρικές τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες καθώς και από την καθημερινή κλινική πράξη, όσον αφορά στην πρόληψη της απώλειας όρασης και βελτίωση αυτής.
Η nAMD είναι μία πάθηση που εμφανίζεται αιφνίδια και εξελίσσεται ταχέως οδηγώντας σε μη αναστρέψιμη μείωση της κεντρικής όρασης αν καθυστερήσει η έναρξη θεραπείας. Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η έγκαιρη και πρώιμη διάγνωση, η άμεση αντιμετώπιση και η συνεχιζόμενη παρακολούθηση της νόσου (follow-up).
Τα συμπτώματα που θα οδηγήσουν στην υποψία της πάθησης είναι απότομη μείωση της όρασης, μεταμορφοψία, δυσκολία στην προσαρμογή στο σκότος, θετικό σκότωμα.
Αρχικά χορηγούνται 3 ενέσεις ανά μήνα (φάση εφόδου) και στη συνέχεια ανάλογα με το επιλεγέν σχήμα (μηνιαία/ Pro Re Nata/ Treat And Extend) (φάση συντήρησης).
Το PRN σχήμα, μετά την επίτευξη στεγνού αμφιβληστροειδούς, προβλέπει μηνιαίους ελέγχους με έγχυση επί σημείων επαναδραστηριοποίησης της νόσου.
ΠΗΓΗ:
ΟΦΘΑΛΜΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΜΟΣ 13 ΤΕΥΧΟΣ 4